نقد فیلم Love 2015 ( عشق )

فیلم love 2015 به کارگردانی گاسپار نوئه ، داستان عاشقانه‌ی دو شخصیت مورفی و الکترا را روایت می‌کند. در این مطلب می‌خواهیم با نگاهی کارشناسانه به نقد فیلم Love 2015 بپردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

نمی‌دانم این فیلم را دیده‌اید یا نه. اما وقتی حتی با افرادی که با سینما بیگانه نبوده‌اند در مورد نقد فیلم Love 2015 صحبت کرده‌ام، با واکنشی عجیب مواجه شده‌ام. واکنش‌هایی از این قبیل که “فیلم پورنوگرافی که دیگر نقد کردن ندارد” و “این فیلم هیچ حرفی برای گفتن ندارد و صرفا با مقاصد تجاری این حجم از پورنوگرافی را به تصویر کشیده است. اما باید بگویم من با تمامی این نظرات مخالفم. گاسپار نوئه در قسمتی از فیلم عشق، از زبان مورفی که خود یک دانشجوی فیلم‌سازی است، مانیفست خودش را بیان می‌کند. او می‌خواهد فیلمی بسازد که در آن عشق و روابط جنسی را در هم بیامیزد. هر چند در نگاه اول این کار غیر ممکن به نظر می‌رسد و مخاطب عام سینما که شناختی نسبت به قاب‌بندی‌ها، حرکت‌های دوربین و معانی آن ندارد، به سختی بتواند وجه تمایز سینمای ایده‌آل گاسپارنوئه با یک فیلم مستهجن را تشخیص دهد، اما به واقع نوئه در فیلم love 2015 توانسته به این مهم دست پیدا کند و به شکلی سینمایی روابط جنسی را به تصویر بکشد.

به راستی نوئه در فیلم love 2015 دشواری‌ها، حساست‌ها، رنجش‌ها و تمام عواطف انسانی را در بالاترین سطح خود، یعنی در میان یک رابطه‌ی عمیق احساسی به چالش می‌کشد و به درستی بیان می‌کند که احساست به مراتب وسیع‌تری نسبت به لذت جنسی، یک رابطه‌ی سالم را تشکیل می‌دهد. در نقد فیلم love 2015 ، تمامی عناصر فیلم باید مورد توجه قرار بگیرد، چرا که فیلم در نگاه ساده‌انگارانه شالوده‌ای از تصاویر جنسی تحریک آمیزاست، اما تمامی عناصر فیلم، از دوربین و صحنه و فیلم‌نامه و حتی تصاویر متعدد رابطه‌ی جنسی، در خدمت بیان مفهومی انسانی و بزرگ به نام عشق است و برای درک آن باید از نگاه ساده‌انگارانه گذشت و با دقت و موشکافی تمام به تماشای این فیلم نشست.

درک عمیق مفهوم عشق در روابط انسانی با نگاهی اخلاق‌گرایانه

شاید اگر فیلم عشق را دیده باشید، حتی عنوان اخلاق‌گرایانه برای تیتر این مطلب به نظرتان عجیب برسد. شاید با خودتان بگویید فیلمی که سرشار از صحنه‌های اروتیک و جنسی است و بخش زیادی از فیلم در کلوپ‌های شبانه‌ی پاریس می‌گذرد که شالوده‌ای از آزادی‌های جنسی است، چطور می‌تواند یک فیلم اخلاق‌گرا باشد؟ پیش از این نیز به اختصار در مطلب فیلم‌شناسی گاسپار نوئه، از اندیشه‌ی فلسفی او که برگرفته از مکتب کندالینی صحبت کرده‌ام. از شما دعوت می‌کنم این مطلب را بخوانید تا با نگاهی دقیق‌تر نقد فیلم love 2015 را بخوانید.

اگرچه نوئه بی‌پروا تصاویر خشن و جنسی را در فیلم‌هایش (بالاخص فیلم عشق) به تصویر می‎کشد، اما مهم‌تر از آن پیامی است که می‌خواهد از طریق به تصویر کشیدن این اتفاقات به مخاطب منتقل کند. نوئه همیشه روی خط باریک نگاه عامه پسند و سینمای عمیق فلسفی قدم برمی‌دارد. فیلم‌هایش به ساده ترین شکل مروج مصرف انواع مخدرها و روابط جنسی نامشروع است. حتی یک مخاطب عام سینمایی که فقط به جهت سرگرمی به تماشای فیلم می‌نشیند، اگر فیلم عشق را ببینید، قصه‌ی آن را به یک مثلث عشقی تشبیه می‌کند. اما به واقع با نگاه عمیق‌‌تر به این فیلم و دیگر آثار گاسپار نوئه درمیابیم که او با به تصویر کشیدن این پلیدی‌ها قصد دارد پیام‌هایی اخلاقی را منتقل کند. همان‌طور که به ساده‌ترین شکل در این فیلم پیام واضح خود را بدین شکل به مخاطب القا می‌کند که “اگر به شریک زندگی خود خیانت کنید، در نهایت این خودتان هستید که به فروپاشی احساسی خواهید رسید.”

فیلم با یک تماس تلفنی از سوی مادر الکترا به مورفی آغاز می‎شود. مورفی می‌فهمد که الکترا ناپدید شده و با توجه به پیشینه‌ای که از او به خاطر دارد دچار فروپاشی احساسی می‎شود. استفاده از مخدر افیوم ( یا همان تریاک ) انتخاب هوشمندانه‌ای است که به تشدید فضای احساسی مورفی کمک می‌کند. مورفی حالا در آستانه‌ی ورود به فصل جدیدی از زندگی مشترکش به یاد این مساله می‌افتد که با خیانت به معشوقه‌ی پیشین خود زندگی‎ مشترک جدید خود را آغاز کرده است و انگار به یکباره شوک اساسی به او وارد می‌شود.

در نقد فیلم love 2015 باید به این نکته توجه داشت که شبیه به دیگر آثار گاسپر نوئه با دکوپاژهای سینمایی شگفت‌انگیزی مواجه می‎‌شویم. ترکیب موقعیت‌های تاریخی مختلف در خط سیر داستانی و استفاده از لوکیشن ثابت ( آپارتمان مورفی) پیوند عجیبی با گذشته را برای او رقم می‌زند. انتخاب پلان‌های کاملا هوشمندانه با موسیقی فوق‌العاده اثر گذار فیلم، ترکیب سینمایی فوق‌العاده‌ای را رقم می‌زند.

کلام آخر در نقد فیلم love 2015

در انتها می‌خواهم توجه شما را به آخرین پلان فیلم عشق جلب کنم. جایی که می‌فهمیم مورفی نام پسر خود را “گاسپار” گذاشته است. برداشت‌های مختلفی می‌توان از این انتخاب اسم داشت اما به عقیده‌ی من، گاسپار نوئه می‌خواهد خودش را به خلوص و پاکی نوزادی تازه متولد شده بازگرداند. جایی که زندگی برای او معنای دیگری داشت و در حاشیه‌ی امنی از آشتفگی‌های جهان امروز دور بوده است. با این همه، تماشای این فیلم را نمی‌توان به کسی توصیه کرد.

مطالب بیشتر بخون…

• نقد فیلم 1998 I Stand Alone (من تنها ایستاده‌ام)
• نقد فیلم 2009 Enter the Void (ورود به پوچی) به کارگردانی گاسپار نوئه
• نقد فیلم 2002 Irreversible (برگشت ناپذیر) به کارگردانی گاسپار نوئه
• نقد فیلم Climax 2018 (اوج) به کارگردانی گاسپار نوئه
• نقد فیلم Lux Æterna  2019 (نور جاودان) به کارگردانی گاسپار نوئه