فیلم پلتفرم یا سکو با عنوان اصلی (اسپانیایی) حفره، یکی از جنجالی‌ترین فیلم‌های سال 2019 بود که توسط گالدر گازتلو-اوروتیا کارگردانی شده و از طریق شبکه‌ی اینترنتی نتفیلیکس در مارس 2020 منتشر شد. در ادامه با نگاهی طنازانه به نقد فیلم پلتفرم Platform 2019 خواهیم پرداخت. با لبی خندان با ما همراه باشید.
ماجرای یک عده انسان خودآزار..!
نقد فیلم پلتفرم : این فیلم در ژانر تهوع و تگری، ماجرای یک عده انسان خودآزار را روایت می‌کند که برای پالایش شخصیت، خودشان را به دست بیمارترینِ موسسات می‌سپارند تا از آنها موجوداتی وحشی بیافرینند که گشت ارشاد جلویشان پیشیِ مظلوم به حساب می‌آید.
داستان فیلم در یک زندان طبقاتی اتفاق می‌افتد، به این صورت که ساکن بالاترین طبقه انواع غذاها گیرش می‌آید و در هر وعده، زندانیان باید معده‌شان را تا ناموس پر کنند. هرچه سینی غذا پایین‌تر می‌رود، غذا کمتر می‌شود؛ به طوری که از جایی به بعد مدفوع خشک هم برای زندانیان حکم پیتزا گوشت و قارچ را دارد و سر یک تکه استخوان مرغ، شکم سفره می‌کنند.
پلتفرم بصورت نمادین قصد دارد تضادها و مشکلات جامعه طبقاتی را بیان کند، ولی حداقل در مشابه‌سازی جامعه ایران ناموفق بوده. چون ما این همه طبقه نداریم، بلکه کلا دو طبقه‌ی «یک» و «سیصد و خرده‌ای» داریم که پنج درصد جامعه در طبقه یک هستند و با انواع روش‌های اختلاسی و انحصاری، جیب خود و بستگان را به شکل وحشیانه‌ای پر می‌کنند و بعد که شکمشان سیر شد، می‌کشند پایین و شلنگ می‌گیرند به ما سیصد و خرده‌ای‌ها.
شخصیت اصلی فیلم پلتفرم یا بدل زلاتان ابراهیموویچ
اما شخصیت اول فیلم (بدل زلاتان ابراهیموویچ)، بچه فوفولی است که به عنوان تنها وسیله برای دوران اقامتش، با خودش کتاب برده. او در همان روز اول، به غلط خوردن می‌افتد و برای بقا می‌جنگد. نمادین ترین صحنه فیلم، زمانی است که هم‌طبقه‌ای‌اش او را به عنوان بندری دونونه می‌بیند و در پاسخ به عبارت «اونمم نمی‌تونی بخوری» اونش را با لذت هرچه تمام‌تر می‌خورد و گند می‌زند به هرچه اصطلاح و ضرب‌المثل.
قهرمان داستان به بدبختی خود را نجات می‌دهد و درحالیکه از فرط گرسنگی، باد معده را لقمه می‌گیرد، تلاش می‌کند به تبعیض موجود پایان دهد. کارگردان که در نشان دادن حجم بدبختی، به «انتهای خیابان هشتم» و «زرد» گفته زکی، به همین بسنده نمی‌کند و ماجرای یک کودک ناخواسته که در این خراب شده بدنیا آمده را هم می‌اندازد وسط تا اگر خدای نکرده گره قصه در حال باز شدن بود، به طور کامل سیفون را رویش کشیده باشد.
در نتیجه قهرمان داستان الان باید همزمان توزیع عادلانه ثروت را به یک مشت گرسنه یاد بدهد، کودک را نجات بدهد، راه خروج پیدا کند و احتمالا آخرش هم برگردد بالا ظرف‌های آشپزخانه را بشورد! ولی ضایع می‌شود و تعداد طبقات از آنچه در آینه می‌دیده بیشتر است. در نهایت داستان بصورت خاکستری به پایان می‌رسد و مخاطب را در این دوراهی قرار می‌دهد که بالاخره «کار انگلیس‌هاست» یا «اینم کار خودشونه»؟
کلام آخر در نقد فیلم پلتفرم
در مجموع می‌توان «پلتفرم» را مستندی بسیار خوب درباره مراحل هضم غذا، آدمخواری و وحشیگری دانست که ایده‌های نوین و نابی را برای تحقیر هرچه بیشتر مردم در اختیار اختلاسگران و دزدان حرفه‌ای قرار می‌دهد.
نظرات کاربران